Historia

Dom, który zamieniony jest obecnie na klasztor, zbudowany został w latach międzywojennych przez pp. Sarnowskich, niemieckojęzycznych obywateli Wolnego Miasta Gdańska. Ostatnimi właścicielami byli pp. Majerowie z Gdyni, którzy przekazali go w 1994 r. wraz z przylegającą działką naszemu Zakonowi. Nastąpiło to po spotkaniu właściciela domu z kilkoma zakonnikami, którzy wraz z ówczesnym prowincjałem o. Piotrem od Matki Bożej rozeznawali możliwość bardziej kontemplacyjnego stylu życia i odbyli w tym domu dwutygodniowe rekolekcje. 27 listopada 1994 r. uroczystą Eucharystią zostało rozpoczęte w tym domu życie zakonne. Dnia 23 grudnia 1995 r. klasztor został kanonicznie erygowany dekretem Definitorium Generalnego. Klasztor – Eremicki Dom Modlitwy – posiada charakter ściśle kontemplacyjny. Jesienią 1998 roku zakończony został pierwszy etap prac polegający na remoncie, adaptacji i rozbudowie otrzymanego domu. Jednocześnie Braciom udało się zdobyć 18 hektarów otaczającego terenu oraz zakupić dalsze 34 hektary na rzecz utworzenia odpowiedniej „strefy pustyni” niezbędnej dla kontemplacyjnego klimatu klasztoru. Teren ten został częściowo ogrodzony i zalesiony. Kilkuosobowa, stała wspólnota karmelitańska oprócz małego klasztoru, który zamieszkuje, dysponuje dwoma celami gościnnymi (zasadniczo dla osób spoza Zakonu Karmelitańskiego) oraz samotną Pustelnią pw. Św. Proroka Eliasza.