wróć Życzenia i kronika klasztoru
30 grudnia, 2022
Bracia i siostry, nasi przyjaciele i dobroczyńcy
Boże narodzenie 2022
„Od tej nocy Bożego Narodzenia, nocy pełnej światła rozpoczął się trzeci okres mego życia, najpiękniejszy spośród wszystkich, najbardziej obfitujący w łaski z Nieba! (…) W moje serce wstąpiła miłość połączona z pragnieniem zapomnienia o sobie, by innym sprawiać przyjemność i od tej chwili poczułam się szczęśliwa!…”.
Te słowa Św. Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza przypominają nam, że święta Bożego Narodzenia przynoszą prawdziwy dar dla naszych dusz. Nie są tylko wspomnieniem wydarzenia z przeszłości, którego możemy pozazdrościć Maryi i św. Józefowi, pasterzem, Trzem Królom i innym żyjącym w tamtym czasie. Coroczne Boże Narodzenie to źródło konkretnej i potrzebnej nam łaski. Mała Teresa przez własne doświadczenie podpowiada nam, że Jezus chce przyjść z pomocą naszej duszy tam, gdzie zmagamy się i walczymy, by pokonać swoją nadwrażliwość hamującą miłość, oprzeć się naszej wadzie raniącej bliźnich, albo zachować ciągle traconą ufność w bliskość i dobroć Boga pośród codziennych trudów i przeciwności. Życzymy Wam, abyście z wiarą potraktowali swoje zmaganie jako duchowy żłóbek dla przyjęcia przychodzącego Jezusa. Bardzo serdecznie dziękuję wszystkim, którzy wspierają nasz klasztor duchowo w modlitwie i materialnie, oraz za wszelką okazywaną dobroć. Zapewniamy o modlitwie za naszych Dobroczyńców.
W imieniu Braci z Drzewiny
Piotr od św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Dziewicy
przełożony
Kronika klasztoru
Zmiany we wspólnocie
W bieżącym roku nastąpiło wiele zmian personalnych w małej drzewińskiej Wspólnocie. W marcu wrócił do niej po ośmiu latach nieobecności o. Łukasz Kansy. We wrześniu odszedł z niej o. Piotr Czapski. Otrzymał pozwolenie od o. Prowincjała na roczny pobyt poza wspólnotą. Potrzebował „wyjścia”, aby lepiej rozeznać i umocnić swoje powołanie. Nasz Pan od razu postarał się zapełnić powstałą lukę wspólnotową i przysłał nam o. Waldemara Barwińskiego (na zdjęciu obok). Przebywał przez 20 lat w naszym klasztorze i parafii San Pancrazio w Rzymie, a wcześniej cztery lata na Białorusi. W nawiązaniu do starej tradycji Karmelu, w której to bracia po intensywnej pracy duszpasterskiej, udawali się na pewien czas do eremu, o. Waldemar również po 25 latach pracy parafialnej zapragnął odnowić się duchowo i więcej czasu poświęcić na modlitwę.
Rekolekcje braci kleryków
Zgodnie z kilkuletnią tradycją nasza wspólnota prowadzi w Drzewinie rekolekcje roczne przed odnowieniem profesji dla braci kleryków z naszej Prowincji, którzy żyją i studiują Poznania. Miały one miejsce na początku września. Przyjechało do Drzewiny 5 braci. Trudno powiedzieć, jaki był temat rekolekcji, ponieważ konferencje są głoszone po kolei przez wszystkich braci z Drzewiny, którzy są wolni w doborze konkretnego tematu. Nasi poznańscy bracia prowadzili się bardzo dobrze, dając nam dobre świadectwo milczenia, modlitwy i miłości braterskiej. Na zakończenie było przewidziane krótkie podsumowanie rekolekcji i spotkanie z całą wspólnotą, aby podzielić się różnymi tematami. Miało być krótkie a przeciągnęło się aż do obiadu, który nie był dla nich przewidziany. Kucharz jednak szybko sobie z tą nową sytuacją poradził. Widać z tego, że ze wspólnie spędzonych dni obie strony były zadowolone.
Współpraca między naszą wspólnotą a Karmelem świeckim
Na ostatniej kapitule generalnej, we wrześniu 2021 roku, została zatwierdzona Deklaracja o charyzmacie karmelitańskim, która próbuje na nowo odczytać nasz charyzmat w świetle zmieniającej się sytuacji społeczno-kościelnej. Jeden z jej rozdziałów zachęca całą rodzinę karmelu bosego do zacieśniania więzi między sobą i do wzajemnej współpracy: „Potrzebny jest nam nowy sposób wzajemnych relacji i pomocy pomiędzy trzema gałęziami Zakonu” (nr 44). Chcemy się podzielić małym przykładem z naszego życia odnośnie więzi pomiędzy naszą wspólnotą a karmelem świeckim. Proszę tylko spojrzeć na zdjęcia. Na pierwszym widać, jakie efekty może przynieść taka współpraca w postaci ilości pociętego drewna; a na drugim, ile radości może dostarczyć! Tym uśmiechniętym człowiekiem jest br. Tadeusz Zabaryłło, przewodniczący wspólnoty ocds z Elbląga.
Zakup „ciągnika”
Wreszcie po wielu latach rozeznawania wspólnota zdecydowała się na zakup „ciągnika”. Słowo to wzięte jest w nawias, ponieważ trudno go nazwać normalnym ciągnikiem. Nasz nowy sprzęt jest jednoosiowym traktorkiem produkcji czeskiej o nazwie Dakr Panter Fd-3 i mocy 15,5 KM (podajemy te dane na wypadek, gdyby ktoś chciał go kupić, co też bardzo zalecamy). Do niego dokupiliśmy kosiarkę bijakową, przyczepkę i siedzisko.
Na razie spisuje się bardzo dobrze. Dzięki naszemu ciągnikowi potrafimy skosić nasz najbliższy teren wokół klasztoru i 0.5 hektarowy sad w ciągu 1-2 dni. Do jego zadań należy inna poważna praca: wykoszenie na łąkach ekologicznych o powierzchni 32 hektarów tego, co nie skosili gospodarze prawdziwymi ciągnikami, szczególnie wzdłuż lasów. Tu musimy się szczerze przyznać, że do tych prac przydałby nam się większy ciągnik. Dlatego, kto ma takie powierzchnie jak my, temu nie polecamy naszego traktorka.
Budowa i remonty
Na naszej budowie od sierpnia br. dokończyliśmy kładzenie płytek i fugowanie posadzek. Płytkami zostały wyłożone dwie łazienki i wykonano biały montaż. Zakończyliśmy prace przy wejściu głównym, czyli uzupełniliśmy kostkę i kamień. Było trochę zachodu, by po dwudziestu latach dobrać podobny materiał. Najlepszym rozwiązaniem okazało się pogrzebanie w naszym starym składowisku kamieni. Św. Józef zatroszczył się, byśmy wygrzebali z mchu kamienie, dokładnie w potrzebnej nam ilości i nic więcej! Dzięki życzliwości właściciela firmy energetycznej, który użyczył nam sprzętu i ludzi, uporządkowaliśmy ziemię przed wejściem do kaplicy. Przywiesiliśmy również z naszych łąk kamień polny, by zrobić skalnik przy tym wejściu. Nasi znajomi ogrodnicy przygotowali nam projekt i dokładnie wyliczyli wielkość i ilość potrzebnych kamieni. Bez koparki dobrodzieja ta praca byłaby ponad nasze siły i możliwości transportu. Załączamy zdjęcia tych prac. Bardzo dziękujemy wszystkim, którzy modlitwą, sprzętem, środkami materialnymi wspierali nas na tym etapie rozbudowy. W tym momencie na naszej budowie panuje wielka cisza. Teraz czekamy na rozeznanie, co do dalszych prac.
Obok rozbudowy nie brakuje nam różnych prac remontowych. Jedną z nich było odnowienie części drewnianych na naszym budynku i w dużej drewnianej wiacie. Pracy było sporo, bo najpierw trzeba oczyścić wszystkie stare powierzchnie, a później dwukrotnie je malować. Zważywszy, że poprzednie malowanie było bardzo dawno temu, deski wpiły dużo farby. Walczyliśmy z czasem, aby zdążyć przed jesiennymi deszczami, mgłami i niskimi temperaturami. Dlatego w prace zaangażowana była cała Wspólnota. Wielką pomocą w montowaniu i przestawianiu rusztowania, był nasz stary drzewiński bywalec Zbigniew Łąkowski.
Jubileusz urodzin św. Teresy od Dzieciątka Jezus
2 stycznia 2023 roku przypadnie 150. rocznica urodzin świętej karmelitanki z Lisieux, św. Teresy od Dzieciatka Jezus. Na świat przyszła jako Teresa Martin w 1873 roku w Alençon we Francji. Była najmłodszym z dziewięciorga dzieci (czworo z nich umarło jeszcze przed jej narodzinami). Teresa urodziła się w rodzinie wyjątkowej. Jej rodzice, Zelia i Ludwik Martin, zostali kanonizowani w 2015 roku, a wszystkie siostry Teresy, podobnie jak ona, wstąpiły do klasztoru. Leonia Martin, której proces beatyfikacyjny jest w toku, była siostrą w Zakonie Wizytek, a pozostałe córki rodziców Martin, podobnie jak Teresa, były karmelitankami bosymi.
Jakie znaczenie ma ta święta dla Mistycznego Ciała Chrystusa, pokazują wypowiedzi Papieży, w których padają bardzo konkretne i jasne określenia jej wkładu w życie i nauczanie Kościoła. Uroczyste wypowiedzi Kościoła mówią o niej jako o Świętej (kanonizacja 1925), Patronce Misji (1927), Doktorze Kościoła (1997). Papieże XX wieku przypisywali jej różne tytuły. Pius X powiedział o niej, że była „największą świętą czasów nowożytnych”. Pius XI uważał Teresę za „gwiazdę swojego pontyfikatu”. Przy okazji beatyfikacji i kanonizacji przedstawił doktrynę Świętej i nazwał ją „nauczycielką życia”. Paweł VI ukazał Świętą jako „wzniosły przykład poszukiwania Boga”, jako „nauczycielkę modlitwy i nadziei teologicznej”, wzór „komunii z Kościołem”. Jan Paweł II stwierdził, że mała droga, czyli droga świętego dziecięctwa w sposobie jej przedstawienia ujawnia, że Teresa ma w sobie „geniusz kobiecej konkretności”. Nazywa ją „żywą ikoną Boga”, bo ukazuje miłosierną sprawiedliwość Boga; „znakomitą uczennicą” doktryny mistycznej Dwóch Doktorów Kościoła św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża. Kościół licznie odwołuje się w swoim nauczaniu do doktryny Świętej, czego świadectwem jest Katechizm Kościoła Katolickiego, daleko Papież Polak nazywa ją „autorytatywnym świadkiem katolickiej doktryny”. Nadając Małej Teresie tytuł Doktora Kościoła, przedstawia ją jako „mistrzynię życia duchowego”, „mistrzynię wiary i chrześcijańskiego życia”. Biorąc pod uwagę szczególne oddziaływanie jej orędzia na ludzi naszego stulecia, uznaje ją za „nauczycielkę Kościoła naszych czasów”. Na koniec Teresa z Lisieux, to „święta młoda”, „najmłodszy Doktor Kościoła”, a także najbliższy naszym czasom. Tytuły nadane św. Terasie od Dzieciątka Jezus zachęcaj nas byśmy w czasach, przemian, zamętu, niepewności szukali w jej nauczaniu światła i konkretnych podpowiedzi, jak nasze życie bardziej przenikać wiarą działającą przez miłość, zawsze ufnie zdającą się na wolę Dobrego Boga.
Święci promieniują na cały świat, choćby prowadzili życie ukryte za murami klasztorów. Dotykają serc ludzi wierzących, a nawet stają się światłem dla świeckich organizacji międzynarodowych. Wśród inicjatyw upamiętniających jubileusz 150 rocznicy urodzin św. Teresy z Lisieux, jest jedna zaskakująca a mianowicie, że uczci ją UNESCO. Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury wpisała św. Teresę na listę rocznic, które będą przez UNESCO obchodzone w 2022-2023 roku. Co dwa lata ta wyspecjalizowana organizacja ONZ czci rocznice osób i instytucji, które poprzez swą postać lub działalność wspierają wartości humanistyczne w służbie pokojowi.
Cały następny rok będzie okazją do pogłębienia życia i drogi duchowej św. Tereski. Będzie to szczególnie czynione w naszej rodzinie karmelitańskiej. Z niektórymi przemyśleniami podzielimy się również na naszej stronie internetowej.
